Vijf weken lang heb ik me begeven in een wereld vol tegenstrijdigheden op het Griekse eiland Lesbos. Vroeger een eiland dat bekend stond als vakantie-eiland, nu is het vooral in het nieuws door overbevolking in vluchtelingenkamp Moria. Turkije deal of niet, het heeft men er niet van weerhouden hun thuisland achter te laten en zich aan de lange reis te wagen. En via een rubberbootje vanuit Turkije uiteindelijk op Lesbos, in kamp Moria terecht te komen. Soms moeten vluchtelingen er wel jaren noodgedwongen verblijven. In mijn tijd als mediavrijwilliger probeerde ik het verhaal van de vluchteling te vertellen.  ‘Jouw land’, ‘mijn land’. Het idee wat iemands land is, door ergens een denkbeeldige lijn te zetten die middels moderne apparatuur via GPS tot op de meter nauwkeurig af te lezen is, is in mijn ogen een steeds fictiever begrip geworden. Lijnen die landen en naties scheiden. En beslist wie wel of niet welkom is. Wie vriend is of vijand. Oorlogen die de wereld verdelen. Met wereldleiders die voor het volk zouden moeten opkomen. Maar in de praktijk helaas nog heel vaak eigen belangenverstrengelingen voorop stelt. En de burger moet buigen, of zijn leven met de dood bekopen. Het alternatief: vluchten. In…